Mor desh manuhar desh - মোৰ দেশ মানুহৰ দেশ - Poem of Debakanta barua

   মোৰ দেশ মানুহৰ দেশ 

মোৰ দেশ মানুহৰ দেশ
উত্তৰে উত্তুঙ্গ গিৰি , দক্ষিণে সাগৰ,
   শত নদী বুকুৰে বাগৰে
   পাৰে পাৰে সাজে ভাঙে কত ইতিহাস
ব্ৰহ্মপুত্ৰ, গোদাবৰী, শিপ্ৰা আৰু গঙ্গা যমুনাৰ ।
   সুন্দৰী ভাৰতবৰ্ষ, ৰুপহী অসম ।

তথাপিও মোৰ ববে মানুহ আপোন ,
   যি মানুহে এই ভূখণ্ডত
   বাৰে বাৰে সাজিছে কাৰেং
       বিশ্ব সভ্যতাৰ |
সৃজনৰ আৱেগত হাবি কাটি নগৰ সাজিছে;
জীৱনৰ মৃত্যুদীপ্ত তীব্ৰপ্ৰেৰণাত
   হৈ উচ্ছল বাৰিধি
   পাৰ হৈ গভীৰ অৰণ্য
দ্বীপময় ভাৰত গঢ়িছে;
   কম্বোজত সাজিছে ওঙ্কাৰ ধাম ।

আত্মাৰ আদেশ মানি
   অতিক্ৰমী হিমালয় -
    তিব্বতৰ বৰফস্তুপত যি মানুহে
      মৈত্ৰী আৰু অহিংসাৰ
   শলিতা জ্বলালে,
সে মানুহৰ দেশ,
মোৰ এই মহান স্বদেশ ।
    বাৰে বাৰে আহে দস্যুদল,
   স্বাতন্ত্ৰ ৰক্ষাৰ বাবে স্বদেশ আত্মাৰ
   বাৰে বাৰে যুঁজিছেহ মানুহে,
ভাৰত বুৰঞ্জীৰ পাতে পাতে সনা আছে বোল তাৰ ।
কেতিয়াবা বিজয় উল্লাস, কেতিয়াবা মূক পৰাভৱ ।

   তথাপি জীয়াই আছোঁ
      মানুহৰ দৰে ।
  জীৱনৰ মৃত্যুঞ্জয়ী আকুল আহ্বানে বাৰে বাৰে
    মাতিছে আমাক ;
    তেজেৰে আমাৰ
  পানিপথ, হলদীঘাট, পলাশীৰ, শৰাইঘাটৰ
   মাটি সেমেকাই
   আমি তাক কৰিছোঁ গ্ৰহণ ।
 ফাচীকাঠে মাতিছে আমাক,
  আমি তাৰ নিমন্ত্ৰণ প্ৰ্ত্যাখ্যান কৰা নাই |

সেই বাবে ননুন ভাৰত এয়া;
   ঘৰে ঘৰে আশাৰ প্ৰদীপ,
  পথাৰত সোনোৱালী ধান ।
নতুন দিনৰ স্বপ্ন দুচকুত
  ডেকা - গাভৰুৰ
 দুবাহুত শক্তিৰ সঞ্চয় ।

বাহিৰত কিহৰ আৰাও ?
   দস্যুদল দুৱাৰ দলিত ।
   সাজু হোৱা দেশৰ মানুহ !
আকৌ আহ্বান ! স্বদেশ ৰক্ষাৰ বাবে
   আকৌ আহিছে শুনা মৰণৰ উদগ্ৰ আহ্বান,
যি মৰণে যুগে যুগে জীৱনক কৰিছে অমৰ ।
   তাৰ আমন্ত্ৰণ কোনে নেওচিব পাৰে ?
এই দেশ ৰাখিব লাগিব ।
   এইখন আপোনাৰ দেশ,
   এইখন মৰমৰ দেশ,
   এইখন মানুহৰ দেশ ।


Mor desh manuhar desh - মোৰ দেশ মানুহৰ দেশ - Poem of Debakanta barua