Some poems by Lakshminath Bezbaruah - লক্ষীনাথ বেজবৰুৱাৰ কবিতা

More poems here

অবশেষ

ফুলিল মালতী, ফুলি সৰি গ'ল,
বিলোৱা সৌৰভ মাত্ৰ জগতত ৰ'ল ।
ভাগি গ'ল বীণখনি, ছিগি গ'ল তাঁৰ,
ৰই গ'ল অৱশেষ অমিয়া জোকাৰ ।

পঞ্চতত্ত্ব লীন হ'ল তৰুণী সুন্দৰী,
মধুৰ হাঁহিটি মাথোঁ থাকি গ'ল পৰি ।
মাৰ গ'ল দ্বিতীয়াৰ জোনৰ জীৱন,
থকি গ'ল মধুৰতা কিৰিশ কিৰণ ।

সন্ধিয়াৰ ধীৰ বায়ু ধীৰে গ'ল বলি,
মৃদুল হিল্লোল ৰ'ল হৃদয় আকুলি ।
আকাঙ্খাৰ অধীৰতা, উদ্বেগ হিয়াৰ
বাসনাৰ অতৃপ্ততা, আশাৰ নিকাৰ ।

লাহে লাহে আঁতৰিল, ৰ'ল প্ৰতিধ্বনি
সুৱাগ সমল গ'ল, থাকিল বিননি ।
ধন গ'ল, জন গ'ল, গ'ল ক্লায়কেশ,
সুখ্যাতি-অখ্যাতি ৰ'ল আত্মা অৱশেষ ।

বসন্ত

মালতী ফুলিল, সেউতী উঠিল,

কেতেকী গা-মুৰি দিলে,

সুৰীয়া কুলিয়ে গল কঁপাই গাই

বননিৰ বাতৰি দিলে |

বকুলে সিঁচিলে তৰা একোকণি

মদাৰে খেলিলে ফাঁকু,

যুতি ফুলজুপি নিশাহ এৰিলে

পদুমে মেলিলে চকু |

থুৰিত কৰবীয়ে সাঁচিলে মৌ টুপি

ভুমিয়ে মেলিলে চঁপা,

চৰাই হালধীয়া মৌ মতলীয়া

উলটি কৰিলে কৃপা |

মালতী

পূবৰে ৰ’দত        চিক্‌মিক্‌ কৰিছে

     লুইতৰে পাৰৰে বালি;

আকশত উড়িছে      তেনে চিকেমিকাই

     বগলি জাকৰে লালী |

পাৰতে ক’হুয়াৰ      ফুলে চিকেমিকাই

পানীতে ফটিকৰ জোল,

মালতীৰ হাঁহিতে দাঁতে চিকেমিকাই

দেখোঁতেই অমোলমোল |

লুইতৰ কুৱৰী       নহয় ঐ মালতী

নহয় তেওঁ ফুলৰে ৰাণী:

আকশী পোহৰৰ           নহয় তেওঁ প্ৰতিমা,

নহয় তেওঁ বীণৰে বাণী

পৰ্বতৰ জীয়ৰী       সুন্দৰী গৌৰী

সাঁচত মোৰ মালতী নাই;

নুশুঙা ফুলটিৰ      নুফুলা কলিটিৰ

মালতীত তুলনা পায় |

ভৱৰে প্ৰতিমা       ভাৱতে বাঢ়িছে

ভাৱতে বেহানি কৰে;

বুকুৰে ভিতৰত            চেনেহৰ সঁফুৰাত

মালতীৰ চেনেহকণ চৰে |

চাম মই মালতীক     ওৰে জীৱন জুৰি

থম মোৰ বুকুতে বান্ধি;

মালতীৰ হাঁহিতে      হাঁহিটি  মিলাই মই

থাকিম কান্দোনত কান্দি |

চেনেহী মালতীৰ      কোলাত থৈ মূৰটি

মুদিম দুই চকুৰে পটা;

নিঠুৰ এই জগতৰ     মেলানি মাগি ল’ম

ঢুকাব সকলো কথা |

নিকুঞ্জ লতা সপোন মগন

নিকুঞ্জ লতা         সপোন মগন

     বাঁহীৰ অমিয়া পি,

বসন্তই বঢ়ালে        সপোনৰ ৰাগী

মূৰত হাত বুলাই দি |

মলয়া বতাহে        লতাটি জগালে

মেলিলে ফুলৰে চকু,

জোনায়ে ঢালিলে      সুধাৰ নিজৰা

উপচি পৰিল বুকু ।



বৃন্দা-চন্দ্ৰাৱলী সংবাদ

চন্দ্ৰা ঃ Now look here Brinda বাই,
                                            go tell him go : -
          মই ৰাধা নহওঁ, বাঁহী বাই নচুৱাব মোক so !
          Let him go to Radha's Bower
                                        here no চালাকি ।
          ইমান পাতল নহয় চন্দ্ৰা, ভালৰ জীয়াৰী নহয় কি?

বৃন্দা ঃ হ'ব পাৰা ভালৰ জীয়াৰী, হ'ব পাৰা গধুৰ
          But why abuse our Radha?
                                     what is her কচুৰ ?
           হাক দিলেও, কলাই বাঁহী বজাবলৈ নেৰে ।
           Aweful naughty that boy
                                   ৰাধাক বলিয়া কৰে ।

চন্দ্ৰা ঃ Steel the flute, pay him back in his
                                                    own coin;
          ফুটাকেইটাত মাটি সুমাই মাৰি দিয়াঁ তাৰ জইন ।

          That's the way to put an end to that
                                                         nuisance.

          যোৱাঁ । বৃন্দ যোৱাঁ লক্ষী । pray have no

                                                        nonsence .

প্ৰেম

ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সত্ব যিটো পৰিছে নিজৰি;
ইৰি-বন গছ-লতা সচেতন কৰি;
অমৃত হাঁহিৰ ৰং ফুলত ফুলায়;
যি শকতি প্ৰভাৱত মন্দাকিনী যায়;
অণু-পৰমাণু মিলে আকৰ্ষি অন্তৰ;
পৃথক আতমা মিলি হয় একেশ্বৰ;
ব্যৱধান ক্ষয় হয়, ওচৰে আঁতৰ;
অব্যক্ত বেকত; গুচে আত্ম পৰ;
সৰ্বঙ্গে সৰ্বাঙ্গ লয়; জীৱনে জীৱন;
আনন্দে আনন্দ, মহনন্দৰ সৃজন;
সংজ্ঞাৰ অতীত শক্তি, বিশ্বব্যাপী কায়;
ক্ষণিক সম্ভোগে যাৰ দেবত্ব মিলায়;
মৰু বুৰে, শিল পমে, বিন্দুৰ পৰশে;
প্ৰেম আখ্যা মহাশক্তি জগৎ প্ৰকাশে

More poems here