অজেয় - চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা

হে নিয়তি, তই যদিও দুখৰ

পিহনি – শিলত থই

ভাঙিলি মোৰ জীৱন শস্য

চূৰ্ণ – বিচুৰ্ন কৈ,

বাৰু চাবি মোৰ চকুলোৰে তাকে

সানি – পুটকী লই

বান্ধিম আশাৰ পিঠা – পনা লাৰু

-   ভুঞ্জি নিচুকিব অই |

সহস্ৰ হৃদয় – যালৈ নেমেলে

পথাৰৰ শস্যয়ো থোক

তিতিকি কেতুৰি বন – খাৰধিও

মিলক বা নিমিলক ?

হে নিয়তি তই,

ফুটন্ত জীৱন মোৰ

ভসম কৰিলি ধুলি উৰুৱালি

গচকি পেলালি ওৰ,

চ হেৰ চা

চাওঁতে চাওঁতে উপচি পৰিল

ফুলে পাতে (মোৰ ) কুঞ্জলতা

স্নিগ্ধ প্ৰেমৰ জীবন দায়িনী

শাখা প্ৰশাখা-যুতা,

সহস্ৰ হৃদয় জিৰাব ইয়াতে

-   ফুলিব মৰুৰ মাজে

য'ত নাছিল একোৱেই কঠুৱা কালৰ

কাঁইট-কলিত বাজে !