Poems of Hiren Bhattacharya - হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ কবিতা - ১০

নিজানত দিনবোৰ

১

প্ৰত্যেক মানুহৰ তেজৰ নিজানত আছে

সুফলা মাটিৰ উজ্জল প্ৰতিমা |

২

নিৰ্জনতাৰ ভৰিৰ পতাত প্ৰেম প্ৰবাদৰ তেজ |

৩

গছৰ পাতত শুই থাকে নক্ষত্ৰ, প্ৰকৃতিৰ অমৃত আখৰ |

৪

ঋণী মোৰ চকুপানী ;

তাৰে একোৱেই দিৱ নোৱাৰি |

প্ৰেমৰ সুগন্ধ হৃদয়ত মাথোঁ পাব পাৰি |

পদাংক

ঘন বাৰিষা | মই তুলি ল’লো নাওখেলা গীতৰ নিনদিত পদ |

পিছল মাটি | ছায়া পৰ বেলি | জনপদজনৰ অন্যমন |

মেঘ-মাটি-জল লালিত স্থানিক সৃজন |

ৰাধিকা সুন্দৰী মোৰ, পিছ দুৱাৰ থাকক খোলা |

ডাল ভাঙি আনা ফুল, আজি ৰাতি উৎকণ্ঠ কদমতল |

গাঢ় অন্ধকাৰত বন্দী সুপ্ৰাচীন যমুনাৰ মোহন জল |

গান গায় কোনে, প্ৰসংগান্তৰৰ গো-চাৰনভুমিৰ ঘনিষ্টতা |

জলবন্দী কবিৰ বুকুত তৎপৰ যুৱক মেঘৰ সহজ সমাৰোহ |

প্ৰথম প্ৰেমৰ স্পৰ্শ, সৰ্বনাম-ভনিতা-বিশেষণ ক্ৰিয়া নিৰ্মোহ |

গানৰ দীঘল সুৰ

১

কবিতা নামৰ স্তব্ধতাত মোৰ শুকান ওঁঠ,  মোৰ সুখৰ

কোনো প্ৰতিদ্বন্দী নাই, দুখৰো |

মই কাক মাত লগাই যাওঁ | তেজৰ সোঁতত মোৰ

নিজান চৰাইৰ উদাস ভ্ৰমণ, নিজৰ গান

নিজকে শুনাই, নিজতে লুকাই গানৰ

দীঘল সুৰ |

২

গছবোৰে সামৰি থ’লে সিহ৬তৰ গাৰ ছাঁ,

বিৰ দি গুছি গ’ল দিন |

মোৰ চোতাল গৰকি থাকিল এন্ধাৰ, দুখৰ দৰে

অস্পষ্ট অনুস্তেজ ম্লান উদ্যমহীন |

প্ৰতিধ্বনি মৰণপণ

প্ৰতিধ্বনি উভতি আহে চাবুকৰ দৰে উন্মাদ

আঘাতে আঘাতে তেজ, পাঞ্চজন্য মেঘ ভাষাহীন আন্তৰিক,

বজ্ৰ সম্ভৱ আৰ্ত অন্তৰ, কোন মৃত কোন বা অমৃত,

আভুমি প্ৰণত কবিৰ

ৰক্তাক্ত বিবেক আলোড়িত উজ্জল প্ৰেমিক,

ছন্দৰ কঠিন সংযম ভাঙি

দেশ-মাটি বুৰঞ্জীৰ চৰাচৰ শিপা সাৱলীল |

চাবুকৰ দৰে প্ৰতিধ্বনি গমগম মৰণপ-পণ |

স্পৰ্শমাত্ৰ

হঠাৎ কি কাৰণ, তেজৰ তলত বাজে ভৈৰৱ,

শিলৰ মাজৰ শিল সচেতন, আলোকিত

মন-গংগাজলে ধুৱায় স্মৃতি ম্লান শালগ্ৰাম

স্বপ্ন-স্বস্তি স্বজন তীক্ষ্ণধাৰ বিমুগ্ধ গুঞ্জন

স্পৰ্শমাত্ৰ নিঃস্ব স্বৰ, উত্থান-পতনহীন গূঢ় অনুভৱ |

গোপনত কঠিন যুৱক

ৰিং মাৰি কাকোৱেই নোপোৱা, অথচ সকলো ওচৰ,

গছৰ পিঠিতেই গছ, বুকুৰ ভিতৰে-ভিতৰে ঘৰ,

ৰ’দত ৰ’দ, বৰষুণত বৰষুন, গোপনত কঠিন যুৱক,

ভৰপূৰ দুপৰৰ ছাঁত, ভাত মাছ অতিথি উৎসৱ |

জলস্তম্ভ

[ ঁ তচদ্দুক ইউচুফৰ নামত ]

উজান মেঘৰ গাত

শোকৰ

ক’লা পোছাক,

কলঙৰ দহ হাত

পানীৰ তলত

বিহ্বল

জোনাক,

এন্ধাৰত

এন্ধাৰতো জল্‌জল্‌-পট্‌-পট্‌

প্ৰাচীন কাঁহত বাজে

ৰাতি গধুৰ হৈ আহে |

ৰাতি ফুলনিত দেৱদূত যেন নক্ষত্ৰৰ

নিঃশব্দ ভ্ৰমণ … …

তৰুণ প্ৰেমিকৰ হাত ধৰি ৰৈ আছে

এন্ধাৰ, স্পৰ্শৰ অধিক

… … ৰাতি জানো স্থিৰ ?

আকাশ তলেৰে মৈ ঘৰলৈ উভতোঁ

হাতৰ পিঠিৰ কুৱলিৰে মচি লওঁ প্ৰেমহীন প্ৰতিযোগিতাৰ ক্লান্তি

… …

মোৰ সতে কোন আহি আছে এন্ধাৰে এন্ধাৰে ?

বোধৰ মাজুলীত ধান সৰিয়হৰ সোনোৱালী ঢৌ … …

মোৰ গাত আহি পৰে কাৰ ঘনিষ্ট উশাহ ?

মই ঘৰলৈ উভতোঁ ; প্ৰাচীন কাহত বাজে বাস্তৱ |

দীঘল হৈ আহে মোৰ নষ্ট ভৰিৰ খোজ… |

নীলা কামিজ

[ঁৰাজেন হাজৰিকাৰ নামত]

মৃত্যু যেতিয়া প্ৰাত্যহিক সংবাদ

দুৰত নিজৰ সুৰত ছট্‌ফট্ উশাহ তলত

সজীৱ নক্ষত্ৰৰ বীজ … …

আমি বুটলি ল’লো সেই বুকু ভৰা-ছবি

টান নৰীয়াৰ ঘন শিতানত

বিনীত নীলা কামিজ !

Mother of Twenty Four

This weekend I along with one of my friend visited an orphanage in Rangaloo, in Nagaon district of Assam. The orphanage is maintained and run by Sri Chakrasing Milik a Karbi man in his seventies. I got to know about this place from one of my junior in my office and was very eager to know about the orphanage and see it myself. The place is around two hours car journey from Guwahati and only 15 minutes from Nagaon bypass roundabout. As I did not know the exact location of his orphanage, I called him before I started from Guwahati. We reached late in the afternoon and later I realized that we should have reached there at least an hour before. Milik was kind enough to come to receive us from the Rangaloo Bazaar.

As we started conversation with the man he revealed how he got inspired by the philanthropic service of mother Teresa when he was in Calcutta as part of the ASEB football team. This had so deep impact on him that he accepted Christianity and devoted his life to the welfare of poor and deprived Karbi children. He along with his wife, who is a Bodo woman, started the orphanage in 1993-94 after resigning from ASEB and devoted his life to the service of the needy. The Milik family is running and maintaining this orphanage for last 25 years selflessly like their own family and provided services to the Karbi children who are deprived of the basic needs of human life.

Sri Chakrasingh Milik

Smt. Milik

At present there are around twenty children in the orphanage all of whom are looked after by the Milik family and financed by donation received from generous donors without any regular support from government or local autonomous body. However, Sri Milik acknowledged that funds were received from the council and State government for construction of hostel and kitchen but both of them are pending due to further support.

As we discussed about his family, Sri Mirik took pride to say that the childrens are no less family than his wife daughters and sons are to him. He also took the opportunity to share with us that his wife is the motivating factor behind his sustained effort to keep the organisation alive. Smt. Milik looks after the daily needs of these children from bathing them, feeding them like a mother does for her children. Sri Milik has two daughters and two sons. Three of them are grown ups and offers their moral support as well as helps in taking care of the children's daily needs and basic education.

We spent some time with the children along with Sri Milik's youngest son Sri Bronson Milik in the yard in front of his home. Far from the madding crowd of the city, the innocent smile of a child happy with a piece of just received choco bar makes you smile too. But the grim situation raises so many questions in one's mind regarding State's development as Dima-Hasao lists as one of the most backward districts in India.

The Milik family however in their own style has put commendable efforts through the last twenty five years and continues to do the selfless service without for the welfare of these Karbi orphans. Named after his elder daughter, Ruplin orphanage registered as Elim Charitable Trust is a noble endeavour by a brave man who sacrificed his personal comfort for the well being of a underprivileged section of society.

 With the "Milik Family"

Saturday Sketch 012 - Skinny Model

A digital sketch that was drawn in  my earlier days with graphics tablet.

Drawing Tutorial 011 - Drawing female figure(part 3)

Today we are going to draw a full female figure with some strain and stretches on the body, however keeping the overall proportions more or less same. Stick figure is one of the easiest method to start drawing a figure. Stick figure can be really helpful in putting the proportions and the pose of the figure, angle of torso and position of limbs(hands and legs).

1. Here we draw the oval head. The rectangular torso is bent, in left side it is compressed with a ‘bent in’ and on the right side it is stressed with ‘bent out’ shape. Therefore in the stick figure, the shoulder line and hip line is not horizontal. The shoulder line rises towards right and hip line lowers towards the right. This tilts also define the legs position. The leg in the left(aligns with the bent in) will take the weight of the body in this position and therefore shall be more or less straight. The right side leg is more free and can have an angle. Also if required it can bend at knee as there is no weight on this leg. The hands are free, and can be placed theoretically in any position. We are positioning them in such a way as if it will hold a microphone stand.

Poems of Hiren Bhattacharya - হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ কবিতা - ৯

কাতৰ-বাঁহী

ভঙা টোপনিৰ ৰঙা-জোন গল্পৰ এন্ধাৰেৰে আহি

হঠাৎ থমক্‌ খাই ৰ’ল তোমাৰ মুখৰ নিৰাবতাত,

পাহি জাপ খোৱা পদুম কলিৰ দৰে তোমাৰ মুখ,

বতাহৰ আঁচোৰ লাগোঁ-নেলাগোঁতেই উঠিল কঁপি

পদুম-ওঁঠৰ তুলবুল ঢৌ, [নাও হেঙুলীয়া, ব’ঠা হেঙুলিয়া]

এনেকৈয়ে খেলি জোনটো থাকক তোমাৰ লগত,

এন্ধাৰৰ কোমল বিছনাত আৰু কিছুপৰ থাকক পৰি

ভাগৰুৱা বেলি … …

সপোনত শুনি নে নুশুনি এই কাতৰ বাঁহী ?

আকৌ দেশ

গোটেইখন মোৰ দেশ

গোটেইখন দেশৰ নিদ্ৰাহীন চকুৰ গৰিষ্ঠ এন্ধাৰত

গৰ্জে ইচ্ছাৰ মেঘ

মোৰ ফেৰাৰি খোজত উদ্বেল দেশ,

দেহৰ শেষত আকৌ দেশ |

দুঃসাহসী তেজৰ কবিতা

মাজৰাতি নৈত বুৰ মাৰি ধুই আহোঁ তুচ্ছ দৈনন্দিনতা,

সংকল্প মন্ত্ৰেৰে সজাওঁ ইচ্ছাৰ যজ্ঞ-ঘোঁৰা;

বতাহত উৰে দিগ্বিদিক মোৰ দুঃসাহসী তেজৰ কবিতা |

ধুমুহাৰ ৰাতি

ধুমুহাৰ ৰাতি

     গছবোৰে ওভতগোৰে নাচে,

     নিসৰ্গত আফালি মৰে

           বতাহ,

কাণ্ডহীন শিপাত

     বৰদৈচিলা, সৰুদৈচিলা;

           মোৰ আত্মগোপন

           ল’ৰালিৰ অতৰ্কিত

           বা-মাৰলি,

ধুমুহাৰ ৰাতিৰ গছবোৰ  … … 

মৃত্যু

কুলি চৰাইজনী সিঞাৰি-সিঞাৰি

ল’ৰাটো গ’ল যে

গ’লেই

দলনিৰ মাজত জাহ গ’ল বেলি |

মোৰ বিহুৱা-পেঁপাৰ তিনিটা বিন্ধাত

সাইলাখ সেই ল’ৰাটো

শুই আছে যে

শুলেই |

দৃশ্যান্তৰ কবিতা

মোৰ তেজত

খঙাল কেৰ্কেটুৱাৰ অসাহিষ্ণু দাঁত,

মই যেন শৰিৰ ফালি ওলাই যাম …

… দৃশ্যান্তৰ ৰ’দত

তোমাৰ হেঙুল হাতৰ

অফুৰন্ত গোন্ধ !