Mukti - Poem of Ram Gogoi - মুক্তি - ৰাম গগৈৰ কবিতা

                       মুক্তি

সমগ্ৰ আকাশ জুৰি নীলিমাৰ দিগন্ত বিস্তৃত,
প্ৰাণৰ দিগন্ত ব্যাপি মৃত্যুনীল কামনাৰ
বিস্তৃত আকাশ । ইয়াত জীৱন জ্বলে
সমবেত হেজাৰ স্বপ্নৰ । ৰাত্ৰি নক্ষত্ৰৰ দৰে
অথবা নক্ষত্ৰকীৰ্ণ ৰাত্ৰি আকাশৰ দৰে
নিৰুত্তাপ মৌন নীৰৱ ।

ম্লন হ'ল প্ৰভাতৰ বৰ্ণৰাগ নতুন ফুলৰ ,
এতিয়া নীৰৱ হ'ল বাসনাৰ সমুদ্ৰ কল্লোল ।
তথাপি শুনিছোঁ মই নিসংগ আত্মাত
জীৱনৰ জিজ্ঞাসাৰ অন্তহীন মিছিলৰ কোলাহল
অহা-যোৱা হেজাৰ স্বপ্নৰ । হয়তোবা
আ্পোন মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণাৰ কৰুন সংগীত ।

মুক্ত বিহংগৰ দল উৰি গ'ল দিগন্তৰ ফালে ।
আপোন দুখত মগ্ন , তাৰে এটি ক্লান্ত প্ৰাণ
খন্তেক জিৰণি ল'লে অৰণ্যৰ সৰল বৃক্ষত ।
হঠাৎ শুনিলে সি মৰ্মগীত প্ৰাণ অৰণ্যৰ ;
সকৰুণ এটি মৌন মিনতিৰ দৰে
নীড় এটি সাজি ল'লে ।। স্তব্ধ হ'ল যাত্ৰাৰ কল্লোল ।
এদিন হঠাতে হ'ল নিসুপ্তিৰ অৱসান;
নতুন সূৰ্য জ্বলে মুক্তিৰ চকুৰ আগত ।
সমগ্ৰ আকাশ জুৰি নীলিমাৰ দিগন্ত বিস্তৃতি
জাকে জাকে উৰি গ'ল বিহংগৰ দল
প্ৰাণ কান্দে মিলনৰ আহ্বান শুনি ;
উৰিব পাৰিব জানো নীড় এৰি আকৌ এবাৰ ।

গৃহত্যাগী ৰাজকুমাৰৰ ত্যাগৰ বাণীৰে যদি
অশোকৰ ইতিহাস মহীয়ান হ' ল,
নিজক বিসজি যদি পাওঁ মই বিপুল বিশ্বক
অৱসান হওঁক তেনে এই ঘৃণ্য আত্মগ্লানি
আত্ম নিগ্ৰহৰ । ...... হঠাৎ বিহংগ মন
উৰি গ'ল, দুৰ দুৰান্তৰ পৰা আৰু দুৰলৈ ।

এই স্বপ্ন যতিহীন জীৱন কাব্যৰ
মই মাথো বিচাৰিছোঁ গতিময়
সেই ঢৌ নদীৰ বুকুৰ । সৰু এটি
ঢৌ হৈ উটি যাবলৈ । মোৰ
প্ৰাণৰ দিগন্ত ব্যাপি মৃত্যুনীল কামনাৰ
বিস্তৃত আকাশ । ইয়াত জীৱন জ্বলে
সমবেত হেজাৰ স্বপ্নৰ ।


Mukti - Poem of Ram Gogoi - মুক্তি - ৰাম গগৈৰ কবিতা