অস্তাচল অভিমুখী ধাৱমান সূৰ্যৰ বিদ্ৰুপ
ভীষণ ৰহস্যময় এক সুদীৰ্ঘ ছাঁয়াই
বাৰে বাৰে প্ৰণামিলে পূবৰ আকাশ
জীৱন আগুৰি ল'লে সৃষ্টিৰ মায়াই
পাৰ হৈ আহিলোঁ কেতিয়া
ধুমুহা বিক্ষুব্ধ সেই নদী
উত্তাল যৌৱনৰ
সিপাৰত এৰি থৈ মণিমুক্তা
এই পাৰে আজি মোৰ
শুন্য হৃদয় ।
ভীষণ ৰহস্যময় এক সুদীৰ্ঘ ছাঁয়াই
বাৰে বাৰে প্ৰণামিলে পূবৰ আকাশ
জীৱন আগুৰি ল'লে সৃষ্টিৰ মায়াই
পাৰ হৈ আহিলোঁ কেতিয়া
ধুমুহা বিক্ষুব্ধ সেই নদী
উত্তাল যৌৱনৰ
সিপাৰত এৰি থৈ মণিমুক্তা
এই পাৰে আজি মোৰ
শুন্য হৃদয় ।
(২৭ জুলাই, ১৯৯৪ মাদ্ৰাজৰ পৰা চিঠিৰ লগত গীতা দাসলৈ লিখা কবিতা )
No comments:
Post a Comment