কোনে ক’লে সেয়া বাঁহী বাজে বুলি?
বন দেৱী গীত গায় ।
শেৱালীৰ মালা নহয় এইধাৰ
তৰাৰে গুঁঠিছে হায় |
নহয় ফুলনি, কুৱৰী সকল;
দঢ়াই দঢ়াই কওঁ ।
গোলাপ নহয়, প্ৰিয়াৰ নয়ন,
দেখি থিৰ হৈ ৰওঁ ।
কোনে কয় সেইটি হৰিণা পোৱালি?
ইমান চেতনা নাই !
বনৰ সৌন্দৰ্যই ৰূপ ধৰি আহি
ডেও দি দুবৰি খায় ।
নহয় পুখুৰীত, প্ৰেমিকৰ হিয়া ;
পানী নহয়, প্ৰেম ৰস ।
নৈ নহয়, ঠিক প্ৰেমৰ প্ৰৱাহ,
বিচাৰি প্ৰেম বিকাশ ।
বীণৰ আত্মাটি উৰি ‘গুণ’ গায়,
কোনেনো ভোমোৰা বোলে ?
খোপাৰ ফুলটি উৰিয়েই প্ৰিয়াৰ
পখিলাৰ নাম পালে ।
কৃষ্ণপখী বোলে নিকুঞ্জ বনত
কৃষ্ণ কৃষ্ণ ডাক দিছে ?
পখী নহয়, জানা ব্ৰজৰ কান্দোন,
প্ৰতিধ্বনি ৰূপে আছে |
মলয়া নহয়, বিৰহীসৱৰ
গোট খোৱা হুমুনিয়া ।
প্ৰিয়তমাৰ গাল ওফন্দি পৰিছে
সেয়েহে জানা সন্ধিয়া ।
No comments:
Post a Comment