তোমাৰ গান শুনিম - এটা দীঘল গান
মোৰ তেজত মজি আছে এখন আকাশ
আকাশভৰা জোনাক আৰু এডৰ ঘাহনি
কোনোবা জোনাক ৰাতি
ঘাঁহনিডৰাত বহি মই তোমাৰ গান শুনিম
এটা দীঘল গান - দুৰ নক্ষত্ৰৰ আহ্বান ।
আভেগে অন্তৰাৰে খুলি দিবা তোমাৰ
এপদ দুপদ সুৰৰ আটাইবোৰ অলংকাৰ
জোনাকৰ জেউতিয়ে ঢৌৱাই দিবহি মোৰ স্মৃতিৰ আমোলন বীজ
আৰু তোমাৰ উজ্জীৱিত গান দুৰূহ সুৰ ভাঙি
গুচি যাব দিগ্বিদিক ।
তৰাটো জ্বলি আছে অকলশৰে
ৰাতিপুৱাবৰে হ'ল
মোৰ শিতানৰ সিপাৰৰ আকাশখনত
তৰা এটা এতিয়াও সাৰে আছে -
টোপনিৰ লাহী বিচনিৰ বা-লাগি তাৰ
তিৰ্বিৰ্ শৰীৰ
হেন্দোলি উঠিছে শেষ ৰাতিৰ বতাহত
চকুৰ পাহিত ৰাতিৰ গভীৰ এন্ধাৰ -
কোনো ক্লেদ নাই, কোনো ক্লন্তি নাই
তৰাটো জ্বলি আছে অকলশৰে
বুকুত ভালপোৱাৰ সহজ প্ৰতিভা ।
ৰেকিবক সুঁৱৰি
বেলিটো ওলাবই পৰা নাই
সৰিয়হনিডৰাৰ ওপৰেৰে উৰি যোৱা মৌমাখিজাক
কুঁৱলিৰ আঁচল খামুচি আলাসতে থমকি ৰ'ল ।
নৈ আষৰীয়া সাঁচিগছ কিজোপা জাৰতে ঠেৰেঙা লাগি আছে -
পাতিসোন্দোজোপাৰো এখিলা দুখিলাকৈ পাত সৰি
ভৰি পৰিছে তলৰ ঘাঁহনি ।
নাহৰণিৰ আলি-পদূলি পথাৰ-সমাৰ গোটেইখন বেজাৰে ঢাকি ধৰিছে ।
এডৰা গ'জি উঠা ঘাঁহ
মোৰ আঁৰ চকুত নাচনীৰ কলাফুল ল'ৰিছে-চৰিছে
পৰি থকা পৰ্বতখন পাখি মেলি উৰিব খুজিছে -
বাৰুৱতি ডাৱৰৰ সিপাৰে গ'জি উঠিছে এডৰা সেউজীয়া
ঘাঁহ....
বিহু
মোৰ গাত গা থৈ, ভৰিৰ পতাৰ পৰা মূৰৰ চুলিলৈকে
লতা বগোৱা দি বগাই যোৱাঁ -
হাতৰ হেদালিখনেৰে বহু দুৰলৈ গুচি যাব পৰিবা
মই জহি সৰিগৈ তোমাৰ শিপাত পৰিম -
মোৰ হাড়ৰ্শুকান সাৰত তুমি জাতিষ্কাৰ হৈ উঠিবা
ফুলপাতৰ গোন্ধে অমোলমোলাই থাকিব গোটেইখন ... ...
তৰাটো জ্বলি আছে অকলশৰে
ৰাতিপুৱাবৰে হ'ল
মোৰ শিতানৰ সিপাৰৰ আকাশখনত
তৰা এটা এতিয়াও সাৰে আছে -
টোপনিৰ লাহী বিচনিৰ বা-লাগি তাৰ
তিৰ্বিৰ্ শৰীৰ
হেন্দোলি উঠিছে শেষ ৰাতিৰ বতাহত
চকুৰ পাহিত ৰাতিৰ গভীৰ এন্ধাৰ -
কোনো ক্লেদ নাই, কোনো ক্লন্তি নাই
তৰাটো জ্বলি আছে অকলশৰে
বুকুত ভালপোৱাৰ সহজ প্ৰতিভা ।
ৰেকিবক সুঁৱৰি
বেলিটো ওলাবই পৰা নাই
সৰিয়হনিডৰাৰ ওপৰেৰে উৰি যোৱা মৌমাখিজাক
কুঁৱলিৰ আঁচল খামুচি আলাসতে থমকি ৰ'ল ।
নৈ আষৰীয়া সাঁচিগছ কিজোপা জাৰতে ঠেৰেঙা লাগি আছে -
পাতিসোন্দোজোপাৰো এখিলা দুখিলাকৈ পাত সৰি
ভৰি পৰিছে তলৰ ঘাঁহনি ।
নাহৰণিৰ আলি-পদূলি পথাৰ-সমাৰ গোটেইখন বেজাৰে ঢাকি ধৰিছে ।
এডৰা গ'জি উঠা ঘাঁহ
মোৰ আঁৰ চকুত নাচনীৰ কলাফুল ল'ৰিছে-চৰিছে
পৰি থকা পৰ্বতখন পাখি মেলি উৰিব খুজিছে -
বাৰুৱতি ডাৱৰৰ সিপাৰে গ'জি উঠিছে এডৰা সেউজীয়া
ঘাঁহ....
বিহু
মোৰ গাত গা থৈ, ভৰিৰ পতাৰ পৰা মূৰৰ চুলিলৈকে
লতা বগোৱা দি বগাই যোৱাঁ -
হাতৰ হেদালিখনেৰে বহু দুৰলৈ গুচি যাব পৰিবা
মই জহি সৰিগৈ তোমাৰ শিপাত পৰিম -
মোৰ হাড়ৰ্শুকান সাৰত তুমি জাতিষ্কাৰ হৈ উঠিবা
ফুলপাতৰ গোন্ধে অমোলমোলাই থাকিব গোটেইখন ... ...
No comments:
Post a Comment