Poems of Hiren Bhattacharya(হীৰেন ভট্টাচাৰ্যৰ কবিতা) - ৪৭


পাল তৰা নাওখন


মই নৈৰ পাৰত বহি আছোঁ -
আনন্দে বিষাদে মোৰ সোঁৱৰণৰ কোষ কুশল হাতেৰে মেলি চাইছে
কান্দোনে সাৱটি ধৰিছে যোজনগন্ধা ৰাতিৰ নক্ষত্ৰ
                        আৰু অচিনাকী ফুলবোৰৰ সৰলতা

মই বহুদুৰ পামগৈ -
                       নৈৰ ভৰা শৰীৰেৰে বাজি উঠিছে বোধৰ শংখ

পাল তৰি দিছে নাৱৰীয়াই
নাও মোৰ শাওণৰ ঢৌ ভাঙি গৈ আছে কোনোবা মোহনা ঘাটেৰে -

বতাহত নিঢালে উৰিছে চিলা যেন ৰঙা পালখন ...



গানৰ দিগন্ত


আজি আকাশৰ আহৰি নাই, কত্থকে কথাকলিৰে উখলমাখল
ডাৱৰৰ কোমল কোলাত বিজুলী চমকেৰে মেঘৰঞ্জনীৰ মোহিনীঅট্টম -
নাচে গানে এহাতে চৈতি-বিৰ্‌হাৰ সুৰ
                                              আনহাতে বিহু-ভাৱাইয়াৰ বিননি

ডাৱৰে জানো পাহৰে গান, সুৰ-ভীক্ষু কণ্ঠৰ আৰ্ত আহ্বান -
দীঘল হৈ আহিছে মোৰ গানৰ দিগন্ত...



মোৰ বুকুৰ তলৰ শিপাডাল


মোৰ বুকুৰ তলতে শিপাডাল আছে -
তোৰ চকুৰ এচলু পানীৰে তিয়াই দে । চকুৰ পানী বৰ সাৰুৱা

উটনুৱা ডাৱৰবোৰ, আকাশখনত অনাইবনাই ফুৰিছে
তেনেই শুকান ডাৱৰবোৰ, ক'তো পানীৰ লেশ নাই,

বৰষুণ নহ'লে আকাশ  বৰ অকলশৰীয়া । বতাহো আমন-জিমনকৈ বলে ।

আজি বেলিমাৰৰ এবুকু পোহৰে আকোঁৱালি ধৰিছে
নৈখনেৰে জপিয়াই ফুৰা ঢৌবোৰ ।
দুৰত, বৰষুণ অনা ডাৱৰৰ মাত শুনিছোঁ । শেষ ৰাতিলৈ বৰষুণ হ'ব ।

কাইলৈ সাজিকাচি বেলিটো জক্‌মকাই ওলাব ...



জীৱন উৎসৱময়


আবতৰীয়া বৰষুণ । আৱাহন বিসৰ্জন নাই । দিয়েই আছে
একেটাই ভাৱ-ভংগী । এৰাধৰা নাই, একেবাৰে পটু পঢ়ুৱৈৰ পাঠ -
কোনোবা প্ৰযুক্তিমনাই গাঁৱে-ভুঁয়ে পানীৰ ভঁৰাল পাতিছে ।
ব'ল বৰষুণৰ মাজেৰে । ডাৱৰৰ পিঠিৰ পটত তিতা সাজপাৰে
তোক শুৱাই তুলিব । পানীচকুৱা আকাশখনত ৰ'দ বতাহৰ সনাপোটোকা চলিছে ।
নাচেবাগে গোটেইখন তল ওপৰ ...



ধান দে, কঠীয়া পাৰোঁ


ৰাতিপুৱাই ৰ'দে যেন ৰমলিয়াই আছে
বতাহত নতুন পাহি মেলি দিছে এটা পুৰণি গানে
মোৰ কাষতেই ধানৰ পথাৰ, মন গ'লেই হ'ল,
হাতবাউলেৰে উচটাই থাকে বোকা-মাটিয়ে -
মই আলিত বহি এতিয়াও সেই পুৰণি গানটোকে শুনি আছোঁ
মোৰ উমাল হাতত এমুঠি-দুমুঠিকৈ ধান দে, কঠীয়া পাৰোঁ



No comments:

Post a Comment