আহাঁ বন্ধু, কথা পাতোঁ
মন খুলি কথা পাতোঁ অলপ সময় ।
জানো মই, ক্লান্ত শ্ৰান্ত তুমি
অৱশ শৰীৰ আৰু ৰক্তাক্ত বিবেক;
তথাপিতো ৰিক্ত নোহোৱা ।
সেই দেখি আহাঁ বন্ধু, কথা পাতোঁ ।
সময় সঁচাই নাই । মোৰ জানো আছে ।
জীৱন যুঁজৰ থৈয়া নথৈয়াত
ক্ষত বিক্ষত ক্লান্ত মন;
সেই বুলি জানো শোণিত সিক্ত
নৈতিকতাৰ অস্ত্ৰ পেলাই দিবা ।
বন্ধু, যাত্ৰী যে আমি একেই পথৰ ।
আমাৰ দেহ ভাঙি গ'ল,
মন ভাগি যায়;
অলপ সময় মন খুলি কথা পাতোঁ ।
মৰিও নমৰা হেজাৰ শত্ৰুৱে
শাণিত খড়গ লৈ
প্ৰতি মুহূৰ্ততে আমাক আঘাত কৰে
প্ৰত্যাঘাতৰ শক্তি জানো
হেৰাই পেলালে হ'ব !
আমাৰ জীৱন বন্তি নুমাব এদিন,
সেই কথা আমি জানো ।
মৰণে আমাক নিতৌ মাতিছে,
অন্ধকাৰৰ এছাটি বতাহ আহিব এদিন;
বন্ধু, কেতিয়া আহিব তাকতো নাজানো আমি ।
সেয়েহে কৈছোঁ, আহা বন্ধু,
অলপ সময় মন খুলি কথা পাতোঁ ।
আপোন মৃত্যুত মোৰ কোনো খেদ নাই ।
আপোন মৃত্যুত মোৰ নিজক লৈ কোনো খেদ নাই ।
মৃত্যুৰ পাছত মই নাকান্দো কদাপি ।
মোৰ কান্দোন বন্ধ হৈ যাব
অনন্ত কালৰ বাবে ।
তথাপি ভাবিছোঁ,
মৰণত মোৰ অনেকে কান্দিব জীৱন্মৃতৰ দৰে ।
এতিয়া বন্ধু,
সেই দেখি মোৰ মৰণক ভয় লাগে ।
সেয়েহে বন্ধু মাতিছোঁ তোমাক,
আহাঁ আমি কথা পাতোঁ
মৰণৰ আগে পৃথিৱীক যদি
কিবা এটা দিব পাৰোঁ ।
কণমানি মোৰ পোনাটিক আৰু
পোহৰৰ বাবে উন্মুক্ত হৈ থকা
হেজাৰ হেজাৰ অবোধ শিশুৰ
নিষ্পাপ জীৱনক
যতমানে এই শত্ৰুৰ দলে
অসুন্দৰ আৰু জৰ্জৰিত কৰি তুলিব
আঘাত কদাপি নোৱাৰে দিৱ ।
বন্ধু, সেয়েহে মাতিছোঁ
আহাঁ আমি কথা পাতোঁ ।
এতিয়া নাপাতি কেতিয়া পাতিম বাৰু !
মৰণৰ এচাটি বতাহ
কেতিয়া আহিব
আমি জানো ক'ব পাৰোঁ !
No comments:
Post a Comment