এজাক চৰাই যদি উৰি আহি পৰিল বনত
সিহঁতৰ হাঁহিৰ কিৰিলি যদি
জীয়াই থকাৰ বাবে প্ৰয়োজন
এটি দুটিটোপৰ কামনা,
অথবা শান্ত এটি নীড়ৰ মাজত পাখিৰ উমনি লৈ
শুই থকা অকমানি বুকুৰ মৰম,
সেয়ে তেনে সঁচা হওক,
শ্বাপদৰ হিংসা দ্বেষ, মৃত্যু ভয় অধ্যুষিত
অৰণ্যৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত ।
ধুমুহা বিক্ষুব্ধ ৰাতি বৰষাৰ নদীৰ বুকুৰ
এখনি তুলুঙা নাৱৰ দুটি অসহায় যাত্ৰীৰ বাবে
দুৰণি গাঁৱৰ যদি চাকি এটি হৃদয়ৰ আশাৰ কঁপনি
অথবা মৃত্যুৰ প্ৰত্যন্ত প্ৰান্তত যুঁজি জীৱনৰ হকে
খন্তেক নিৰ্ভয় যদি স্বৰ্তহীন আত্মসমৰ্পণ
ঈশ্বৰৰ পৰম পদত
সেয়ে যদি সিহঁতৰ অকান্ত আশ্ৰয়,
সেয়ে তেনে হৈ ৰ'ক
চিৰন্তন মানৱৰ প্ৰাণৰ কান্দোন ধ্বনি
অনাগত যুগ-যুগান্তত !
হিংসামত্ত পৃথিৱীত ব্যৰ্থ যদি যীশু বুদ্ধ হজৰত,
আত্ম ত্যাগ মহাপুৰুষৰ
মিছা যদি সত্য প্ৰেম ন্যায় আৰু ত্যাগৰ আহ্বান,
কেৱল ক্ষমতা যদি সঁচা হয়
সঁচা যদি লোভ মোহ প্ৰলোভন গৌৰৱ কামনা
শান্তি ক'ত, ক'ত পাম দুদণ্ড নিৰ্ভয় চিত্ত, অলপ আৰাম !
কিয় বাৰু, কাৰ বাবে অনুভৱ কৰোঁ আমি হৃদয়ৰ নিভৃতত
গভীৰ বিষাদ এটি, কিবা এক সনাতন নিৰ্মম বেদনা
নিৰ্জনৰ প্ৰতি দিন প্ৰতি মুহূৰ্তত ।
(হে নাৰী, কবি পত্নী
তোমাৰ বুকুত সৌ মৌন প্ৰশান্তিত
পৰম তৃপ্তিত শোৱা কণমানি শিশুটিৰ বাবে ।
অথবা, ফুল হৈ ফুলি ৰোৱা, গছে গছে
তেজীমলা, তোমাৰ কাৰণে )
সেয়ে যদি সঁচা হয়
হে হৃদয়, সেয়েই শাশ্বত হওক
সেয়ে হওক মোৰ বাবে আদিপাঠ বৰ্ণ পৰিচয়
যুগে যুগে মানুহক ভাল পবলৈ ।
সিহঁতৰ হাঁহিৰ কিৰিলি যদি
জীয়াই থকাৰ বাবে প্ৰয়োজন
এটি দুটিটোপৰ কামনা,
অথবা শান্ত এটি নীড়ৰ মাজত পাখিৰ উমনি লৈ
শুই থকা অকমানি বুকুৰ মৰম,
সেয়ে তেনে সঁচা হওক,
শ্বাপদৰ হিংসা দ্বেষ, মৃত্যু ভয় অধ্যুষিত
অৰণ্যৰ প্ৰতিটো প্ৰান্তত ।
ধুমুহা বিক্ষুব্ধ ৰাতি বৰষাৰ নদীৰ বুকুৰ
এখনি তুলুঙা নাৱৰ দুটি অসহায় যাত্ৰীৰ বাবে
দুৰণি গাঁৱৰ যদি চাকি এটি হৃদয়ৰ আশাৰ কঁপনি
অথবা মৃত্যুৰ প্ৰত্যন্ত প্ৰান্তত যুঁজি জীৱনৰ হকে
খন্তেক নিৰ্ভয় যদি স্বৰ্তহীন আত্মসমৰ্পণ
ঈশ্বৰৰ পৰম পদত
সেয়ে যদি সিহঁতৰ অকান্ত আশ্ৰয়,
সেয়ে তেনে হৈ ৰ'ক
চিৰন্তন মানৱৰ প্ৰাণৰ কান্দোন ধ্বনি
অনাগত যুগ-যুগান্তত !
হিংসামত্ত পৃথিৱীত ব্যৰ্থ যদি যীশু বুদ্ধ হজৰত,
আত্ম ত্যাগ মহাপুৰুষৰ
মিছা যদি সত্য প্ৰেম ন্যায় আৰু ত্যাগৰ আহ্বান,
কেৱল ক্ষমতা যদি সঁচা হয়
সঁচা যদি লোভ মোহ প্ৰলোভন গৌৰৱ কামনা
শান্তি ক'ত, ক'ত পাম দুদণ্ড নিৰ্ভয় চিত্ত, অলপ আৰাম !
কিয় বাৰু, কাৰ বাবে অনুভৱ কৰোঁ আমি হৃদয়ৰ নিভৃতত
গভীৰ বিষাদ এটি, কিবা এক সনাতন নিৰ্মম বেদনা
নিৰ্জনৰ প্ৰতি দিন প্ৰতি মুহূৰ্তত ।
(হে নাৰী, কবি পত্নী
তোমাৰ বুকুত সৌ মৌন প্ৰশান্তিত
পৰম তৃপ্তিত শোৱা কণমানি শিশুটিৰ বাবে ।
অথবা, ফুল হৈ ফুলি ৰোৱা, গছে গছে
তেজীমলা, তোমাৰ কাৰণে )
সেয়ে যদি সঁচা হয়
হে হৃদয়, সেয়েই শাশ্বত হওক
সেয়ে হওক মোৰ বাবে আদিপাঠ বৰ্ণ পৰিচয়
যুগে যুগে মানুহক ভাল পবলৈ ।
No comments:
Post a Comment