Asha - Assamese poems of Ram Gogoi : আশা - ৰাম গগৈৰ কবিতা

আশা আৰু নিৰাশাৰ মহাসাগৰত
ঢৌ উঠে , ঢৌ নাচে হাজাৰ বিজাৰ ।
আমাৰ বিহংগ মন;
ৰাতিৰ আকাশে মাতে,
মাতে আৰু পুৱাৰ সুৰুযে,
কোনে জানো কৈ দিব জীৱনৰ সঠিক খবৰ
অনদৃত মদাৰৰ বেদনাৰে
পৃথিৱী ৰাঙলী হ'ল, আশা য'ত
এপিয়লা সোণোৱালী মদ;
ফেনীল ক্ষোভৰ ঢৌ উঠে আৰু নামে ।
পুবালিৰ তৰুণ দ্বাৰত
কোনে জানো আমাক শিকনি দিলে;
পথ কাৰ ভুল হ'ল বুলি
নুটুকিবা চকু পানী জীৱনৰ গধূলি লগ্নত ।
ফাগুনৰ নিলাজী বতাহে
আমাক বঞ্চিলে চিৰদিন ।
ভাগি যায় , এই ভাগি যাব
আমাৰ শতেক স্বপ্ন
অনাগত কত বেদনাৰ ধুমুহাত
নিৰ্ব্বাক, নিস্পন্দ আমি,
অথবা অবাক ।
আমাৰ আত্মাৰ গানে পাৰিব নে
জগাই তুলিব
হে পৃথিৱী বাসবদত্তা
তোমাৰ সত্তাক ।
যদি পাৰে সাজোঁ আমি নীড় ধুলিৰ ধৰাত
সোণৰ চেকুৰা আনি নতুন জীৱন ।
গাওঁ গান মুখামুখি হৈ