এটা উদাত্ত ধ্বনি মোৰ কলিজাত,
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খায় ।
মোৰ বুকুৰ ভিতৰত বিষ হৈছে ।
মোৰ সিৰা - উপসিৰাবোৰ
স্ফীত হৈ উঠিছে বাৰে বাৰে
উপলব্ধি কৰিছোঁ ৰক্ত প্ৰৱাহত
যেন জুই জ্বলিছে । একুৰা প্ৰকাণ্ড জুই ।
মোৰ চাৰিওফালে শত শত কৌৰৱৰ
ষড়যন্ত্ৰ জতুগৃহৰ ।
মোৰ সৰ্বাংগৰ ওপৰত এটা দানাবীয় যন্ত্ৰৰ নিষ্পেষণ,
বুকুৰ কামিহাড়বোৰ যন্ত্ৰণাত মৰ্ ম্ কৰি উঠিছে ।
এটা উদাত্ত ধ্বনি মোৰ কলিজাত,
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খাইছেহি,
প্ৰতিধ্বনিয়ে আঘাত কৰিছে বিবেকতঃ
সেই আঘাতৰ বেদনা
যেন সদ্য প্ৰস্ফুটিত ৰঙা ফুল;
মই দেখিবলৈ পাইছোঁ
সেই ৰঙা ফুলৰ পাহিত জিলিকি উঠিছে ।
প্ৰসৱ বেদনাক্লিষ্ট এখনি নিষ্পাপ চেনেহ-কোমল মুখ
সেই মুখ মোৰ জননীৰ । জন্মক্ষণৰ ।
আৰু দেখিছোঁ
জননীৰ লোতক দুধাৰি তেজৰ দৰে ৰঙা ।
এক অসহ্য যন্ত্ৰণা বোধে মোক চমতাৰে জৰ্জৰিত কৰিছে ।
এক দুৰ্বাৰ শক্তিয়ে মোক উতলা কৰি তুলিছে ।
আৰু এতিয়া মই প্ৰতিজ্ঞা কৰিছোঁ,
মোৰ দুবাহুৰ সকলো শক্তিৰে
সেই দানৱীয় যন্ত্ৰাটোক বাধা দিম,
জতুগৃহৰ দুৱাৰ ভাঙি মই মুক্ত হ' ম ।
আৰু মোৰ ৰক্ত প্ৰৱাহত প্ৰজ্জ্বলিত জুই
নিজেই সংযোগ কৰিম সেই জতুগৃহত ।
এটা উদাত্ত ধ্বনি মোৰ কলিজাত,
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খাইছেহি
প্ৰতিধ্বনিয়ে প্ৰচণ্ড আঘাত কৰিছে বিবেকত;
সেই ধ্বনিৰ উৎস ক'ত মই জানো ।
মই জানো সেয়া বিংশ শতিকাৰ আৰ্ত মানৱতাৰ জয়ধ্বনি ।
মেকঙৰ বিস্তৃত উপকূলৰ ঘন অৰণ্যানি আৰু
ৰক্তক্ষৰা জাকাৰ্টাৰ ৰাজপথত
আৰু কঙ্গোৰ সমৰক্ষেত্ৰত,
অগ্নিস্নাতা ভিক্ষুণীৰ সবল কণ্ঠত
মুখৰিত সেই ধ্বনি মোৰ কলিজাত
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খাইছেহি,
প্ৰতিধ্বনিয়ে প্ৰচণ্ড আঘাত কৰিছে বিবেকত
সেই আঘাতৰ বেদনা
যেন সদ্য প্ৰস্ফুটিত এপাহ ৰঙা ফুল;
মই দেখিবলৈ পাইছোঁ
সেই ৰঙা ফুলৰ পাহিত জিলিকি উঠিছে
প্ৰসৱ বেদনাক্লিষ্ট এখন চেনেহ-কোমল মুখ
সেই মুখ মোৰ জননীৰ । জন্মক্ষণৰ ।
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খায় ।
মোৰ বুকুৰ ভিতৰত বিষ হৈছে ।
মোৰ সিৰা - উপসিৰাবোৰ
স্ফীত হৈ উঠিছে বাৰে বাৰে
উপলব্ধি কৰিছোঁ ৰক্ত প্ৰৱাহত
যেন জুই জ্বলিছে । একুৰা প্ৰকাণ্ড জুই ।
মোৰ চাৰিওফালে শত শত কৌৰৱৰ
ষড়যন্ত্ৰ জতুগৃহৰ ।
মোৰ সৰ্বাংগৰ ওপৰত এটা দানাবীয় যন্ত্ৰৰ নিষ্পেষণ,
বুকুৰ কামিহাড়বোৰ যন্ত্ৰণাত মৰ্ ম্ কৰি উঠিছে ।
এটা উদাত্ত ধ্বনি মোৰ কলিজাত,
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খাইছেহি,
প্ৰতিধ্বনিয়ে আঘাত কৰিছে বিবেকতঃ
সেই আঘাতৰ বেদনা
যেন সদ্য প্ৰস্ফুটিত ৰঙা ফুল;
মই দেখিবলৈ পাইছোঁ
সেই ৰঙা ফুলৰ পাহিত জিলিকি উঠিছে ।
প্ৰসৱ বেদনাক্লিষ্ট এখনি নিষ্পাপ চেনেহ-কোমল মুখ
সেই মুখ মোৰ জননীৰ । জন্মক্ষণৰ ।
আৰু দেখিছোঁ
জননীৰ লোতক দুধাৰি তেজৰ দৰে ৰঙা ।
এক অসহ্য যন্ত্ৰণা বোধে মোক চমতাৰে জৰ্জৰিত কৰিছে ।
এক দুৰ্বাৰ শক্তিয়ে মোক উতলা কৰি তুলিছে ।
আৰু এতিয়া মই প্ৰতিজ্ঞা কৰিছোঁ,
মোৰ দুবাহুৰ সকলো শক্তিৰে
সেই দানৱীয় যন্ত্ৰাটোক বাধা দিম,
জতুগৃহৰ দুৱাৰ ভাঙি মই মুক্ত হ' ম ।
আৰু মোৰ ৰক্ত প্ৰৱাহত প্ৰজ্জ্বলিত জুই
নিজেই সংযোগ কৰিম সেই জতুগৃহত ।
এটা উদাত্ত ধ্বনি মোৰ কলিজাত,
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খাইছেহি
প্ৰতিধ্বনিয়ে প্ৰচণ্ড আঘাত কৰিছে বিবেকত;
সেই ধ্বনিৰ উৎস ক'ত মই জানো ।
মই জানো সেয়া বিংশ শতিকাৰ আৰ্ত মানৱতাৰ জয়ধ্বনি ।
মেকঙৰ বিস্তৃত উপকূলৰ ঘন অৰণ্যানি আৰু
ৰক্তক্ষৰা জাকাৰ্টাৰ ৰাজপথত
আৰু কঙ্গোৰ সমৰক্ষেত্ৰত,
অগ্নিস্নাতা ভিক্ষুণীৰ সবল কণ্ঠত
মুখৰিত সেই ধ্বনি মোৰ কলিজাত
হৃদয়ত, হৃদয়ৰ গভীৰত বাৰে বাৰে ঠেকা খাইছেহি,
প্ৰতিধ্বনিয়ে প্ৰচণ্ড আঘাত কৰিছে বিবেকত
সেই আঘাতৰ বেদনা
যেন সদ্য প্ৰস্ফুটিত এপাহ ৰঙা ফুল;
মই দেখিবলৈ পাইছোঁ
সেই ৰঙা ফুলৰ পাহিত জিলিকি উঠিছে
প্ৰসৱ বেদনাক্লিষ্ট এখন চেনেহ-কোমল মুখ
সেই মুখ মোৰ জননীৰ । জন্মক্ষণৰ ।
No comments:
Post a Comment