Sinners in Love Burried under stone - Poems of Ram Gogoi

Sinners in Love Burried under stone


অনেক ভ্ৰমিলা পথ, মৰুভূৰ ধূলিৰে আকীৰ্ণ
আহি পালা সেই পূণ্যস্থান, হাছান হুছেনে য'ত
এৰিছিলে চেনেহৰ প্ৰাণ, য'ত হেজাৰ মানুহে
যুগে যুগে বিচাৰিছে আত্মাৰ অবোধ প্ৰশান্তিঃ
হে যৌবন, তুমি তাত যৌৱনেৰে মুখামুখি হৈ
ৰচিছিলা সপোন সৰগ সনাতন বুভুক্ষু ।

জীৱনৰ ফাগুন দিনত অনিৰ্ব্বান কামনাৰ
অগ্নিদগ্ধ তৃষ্ণাৰ্ত প্ৰাণৰ সুকোমল তৃষ্ণা হৈ
আহিছিল কোনো এক বাসন্তী যৌৱনা । নীলনদীৰ
ফেনিল উচ্ছ্বাস ৰক্তৰ স্ৰোতে স্ৰোতে
ঢৌ খেলি খেলি নাচিছিল যাৰ ;
সৃষ্টিৰ আদিম ৰহস্যভৰা নবীনা নাৰীৰ ;
পৌৰষৰ সবল দীপ্তিৰে তুমি
আদৰি সাৱটি ল'লা, কথা ক'লা ¬ কত কথা স্বপ্নমদিৰ,
বিদ্ৰোহী যৌৱনতো নমানিলে বাধাৰ প্ৰাচীৰ
জয় হ'ল অপূৰ্ব প্ৰেমৰ !

(ৰক্তস্নাত ইতিহাস যুগে যুগে । পাষাণৰ
আছে জানো প্ৰাণ ! হিংস্ৰতাৰ লেলিহান জুই
জ্বলিছিল পৃথিৱীৰ দেশে দেশে ধৰ্মৰ নামত;
ক্ৰুছেডত, মক্কা মদিনাত, সিন্ধুৰ পাৰে পাৰে
মহাভাৰতত; তপত তেজৰ সোঁত
হিম হৈ ডোঙা বান্ধি ৰ'ল । তথাপিও
সভ্যতাৰ গৌৰৱত স্ফীত বুকু মানুহৰ
অগ্ৰগতি ৰ'ল অব্যাহত ।)

সত্যৰ সদায় জয় । মৃত্যুৰ ভ্ৰুকুটিত নকৰিলা ভয় ।
নিৰঙ্কুশ স্বীকৃতিৰে মহীয়ান কৰিলা প্ৰেমক,
ম্লান কৰি মানুহৰ নীতি ধৰ্ম জ্ঞান বিবেকক
যৌৱনক দিলা তুমি জয়ৰ গৌৰৱ ।
(লাঞ্ছিত বিংশ শতাব্দী । অঁকা হৈ আছে ক'ত
নৃশংসতাৰ কলংক কালিমা ।)

দুটি প্ৰাণ, দুটি আত্মা, দুপাহি কুসুম,
সমুখত জীৱন্ত নিৰ্মম । ধীৰে ধীৰে আঁকি দিলা
প্ৰেয়সীৰ কোমল গালত প্ৰেম অলিংগন ।
কি মধূৰ আলিংগন !
কি সুগভীৰ প্ৰেম ! মধুৰ, মধুৰ !
হে যুগল, হে যৌৱন,
লাঞ্ছিত নোহোৱা তুমি
মৃত্যুৰে ৰাখি গ'লা যুগমীয়া প্ৰেমৰ স্বাক্ষৰ ।

(কেইবছৰমানৰ আগতে বাতৰি কাকতত প্ৰকাশ পোৱা এটা সংবাদৰ ভিত্তিত এই কবিতাটিৰ সৃষ্টি । আৰবৰ মৰুভূমিত এহাল প্ৰেমিক - প্ৰেমিকাক প্ৰেমৰ অপৰাধৰ বাবে বালিত পুতি শিল দলিয়াই মৃত্যুদণ্ড দিয়া হৈছিল ।)