হনুমান্ চালীসা
দোহা :
শ্রী গুৰু চৰণ সৰোজ ৰজ নিজমন মুকুৰ সুধাৰি |
বৰণৌ ৰঘুবৰ বিমলযশ জো দায়ক ফলচাৰি ‖
বুদ্ধিহীন তনুজানিকৈ সুমিৰৌ পবন কুমাৰ |
বল বুদ্ধি বিদ্যা দেহু মোহি হৰহু কলেশ বিকাৰ ‖
চৌপাঈ :
জয় হনুমান জ্ঞান গুণ সাগৰ ।
জয় কপীশ তিহু লোক উজাগৰ ।। ১ ।।
ৰামদূত অতুলিত বলধামা ।
অঞ্জনি পুত্র পবনসুত নামা ।। ২ ।।
মহাবীৰ বিক্রম বজৰংগী ।
কুমতি নিবাৰ সুমতি কে সংগী ।। ৩ ।।
কঞ্চন বৰণ বিৰাজ সুবেশা ।
কানন কুণ্ডল কুঞ্চিত কেশা ।। ৪ ।।
হাথবজ্র ঔ ধ্বজা বিৰাজে ।
কান্ধে মুঞ্জ জনেবূ সাজে । ৫ ।।
শংকৰ সুবন কেসৰী নন্দন ।
তেজ প্রতাপ মহাজগ বন্দন ।। ৬ ।।
বিদ্যাবান গুণী অতি চাতুৰ ।
ৰাম কাজ কৰিবে কো আতুৰ ।।৭।।
প্ৰভু চৰিত্ৰ সুনিবে কো ৰসিয়া ।
ৰামলখন সীতা মন বসিযা ।।৮ ।।
সূক্ষ্ম ৰূপ ধৰি সিয়হি দিখাবা ।
বিকট ৰূপ ধৰি লংক জলাবা ।। ৯ ।।
ভীম ৰূপ ধৰি অসুৰ সংহাৰে ।
ৰামচন্দ্ৰ কে কাজ সম্বাৰে ।। ১০ ।।
লায় সঞ্জীবন লখন জীয়ায়ে ।
শ্রীৰঘুবীৰ হৰষি উৰ লায়ে ।। ১১ ।।
ৰঘুপতি কীন্হী বহুত বড়ায়ী ।
তুম মম প্রিয় ভৰত সম ভায়ী ।। ১২ ।।
সহস্র বদন তুম্হৰো যশ গাৱে ।
অস কহি শ্রীপতি কণ্ঠ লগাবে ।। ১৩ ।।
সনকাদিক ব্রহ্মাদি মুনীশা ।
নাৰদ শাৰদ সহিত অহীশা ।। ১৪ ।।
যম কুবেৰ দিগপাল জহা তে ।
কবি কোবিদ কহি সকে কহা তে ।। ১৫ ।।
তুম উপকাৰ সুগ্রীবহি কীন্হা ।
ৰাম মিলায় ৰাজপদ দীন্হা ।। ১৬ ।।
তুম্হৰো মন্ত্ৰ বিভীষণ মানা ।
লংকেশ্বৰ ভয়ে সব জগ জানা ।। ১৭ ।।
যুগ সহস্র যোজন পৰ ভানূ ।
লীল্যো তাহি মধুৰ ফল জানূ ।। ১৮ ।।
প্রভু মুদ্রিকা মেলি মুখ মাহী ।
জলধি লাংঘি গয়ে অচৰজ নাহী ।। ১৯ ।।
দুর্গম কাজ জগত কে জেতে ।
সুগম অনুগ্রহ তুম্হৰে তেতে ।। ২০ ।।
ৰাম দুয়াৰে তুম ৰখৱাৰে |
হোত ন আজ্ঞা বিনু পৈসাৰে ।। ২১ ।।
সব সুখ লহে তুম্হাৰী শৰণা ।
তুম ৰক্ষক কাহূ কো ডৰ না ।। ২২ ।।
আপন তেজ সম্ভাৰো আপে ।
তীনো লোক হাক তে কাপে ।। ২৩ ।।
ভূত পিশাচ নিকট নহি আবে ।
মহাবীৰ জব নাম সুনাবে ।। ২৪ ।।
নাশে ৰোগ হৰে সব পীৰা ।
জপত নিৰন্তৰ হনুমত বীৰা ।। ২৫ ।।
সংকট সে হনুমান ছুড়াবে ।
মন ক্রম বচন ধ্যান জো লাবে ।। ২৬ ।।
সব পৰ ৰাম তপস্বী ৰাজা ।
তিনকে কাজ সকল তুম সাজা ।। ২৭ ।।
ঔৰ মনোৰথ জো কোয়ি লাবে ।
সোই অমিত জীবন ফল পাবে ।। ২৮ ।।
চাৰো যুগ পৰ্তাপ তুম্হাৰা ।
হ্যে প্রসিদ্ধ জগত উজিযাৰা ।। ২৯ ।।
সাধু সন্ত কে তুম ৰখৱাৰে ।
অসুৰ নিকংদন ৰাম দুলাৰে ।। ৩০ ।।
অষ্ঠসিদ্ধি নৌ নিধি কে দাতা ।
অস বৰ দীন জানকী মাতা ।। ৩১ ।।
ৰাম ৰসাযন তুম্হাৰে পাসা ।
সদা ৰহো ৰঘুপতি কে দাসা ।। ৩২ ।।
তুম্হাৰে ভজন ৰামকো পাৱে ।
জনম জনম কে দুখ বিসৰাৱে ।। ৩৩ ।।
অন্ত কাল ৰঘুপতি পুৰজায়ী ।
জহা জন্ম হৰিভক্ত কহায়ী ।। ৩৪ ।।
ঔৰ দেবতা চিত্ত ন ধৰয়ী ।
হনুমত সেই সর্ব সুখ কৰই ।৩৫
সংকট কটে মিটে সব পীৰা ।
জো সুমিৰে হনুমত বল বীৰা ।। ৩৬ ।।
জেয়্ জেয়্ জেয়্ হনুমান গোসায়ী
কৃপা কৰহু গুৰুদেৱ কী নায়ী ।। ৩৭ ।।
জো শত বাৰ পাঠ কৰ কোয়ী ।
ছূটহি বন্দি মহা সুখ হোয়ী ।। ৩৮ ।।
জো ইয়হ্ পড়ে হনুমান চালীসা ।
হোয়্ সিদ্ধি সাখী গৌৰীশা ।। ৩৯ ।।
তুলসীদাস সদা হৰি চেৰা ।
কীজ্যে নাথ হৃদয় মহা ডেৰা ।। ৪০ ।।
দোহা
পবন তনয সংকট হৰণ - মংগল মূৰতি ৰূপ ।
ৰাম লখন সীতা সহিত - হৃদয বসহু সুৰভূপ ।।
দোহা :
শ্রী গুৰু চৰণ সৰোজ ৰজ নিজমন মুকুৰ সুধাৰি |
বৰণৌ ৰঘুবৰ বিমলযশ জো দায়ক ফলচাৰি ‖
বুদ্ধিহীন তনুজানিকৈ সুমিৰৌ পবন কুমাৰ |
বল বুদ্ধি বিদ্যা দেহু মোহি হৰহু কলেশ বিকাৰ ‖
চৌপাঈ :
জয় হনুমান জ্ঞান গুণ সাগৰ ।
জয় কপীশ তিহু লোক উজাগৰ ।। ১ ।।
ৰামদূত অতুলিত বলধামা ।
অঞ্জনি পুত্র পবনসুত নামা ।। ২ ।।
মহাবীৰ বিক্রম বজৰংগী ।
কুমতি নিবাৰ সুমতি কে সংগী ।। ৩ ।।
কঞ্চন বৰণ বিৰাজ সুবেশা ।
কানন কুণ্ডল কুঞ্চিত কেশা ।। ৪ ।।
হাথবজ্র ঔ ধ্বজা বিৰাজে ।
কান্ধে মুঞ্জ জনেবূ সাজে । ৫ ।।
শংকৰ সুবন কেসৰী নন্দন ।
তেজ প্রতাপ মহাজগ বন্দন ।। ৬ ।।
বিদ্যাবান গুণী অতি চাতুৰ ।
ৰাম কাজ কৰিবে কো আতুৰ ।।৭।।
প্ৰভু চৰিত্ৰ সুনিবে কো ৰসিয়া ।
ৰামলখন সীতা মন বসিযা ।।৮ ।।
সূক্ষ্ম ৰূপ ধৰি সিয়হি দিখাবা ।
বিকট ৰূপ ধৰি লংক জলাবা ।। ৯ ।।
ভীম ৰূপ ধৰি অসুৰ সংহাৰে ।
ৰামচন্দ্ৰ কে কাজ সম্বাৰে ।। ১০ ।।
লায় সঞ্জীবন লখন জীয়ায়ে ।
শ্রীৰঘুবীৰ হৰষি উৰ লায়ে ।। ১১ ।।
ৰঘুপতি কীন্হী বহুত বড়ায়ী ।
তুম মম প্রিয় ভৰত সম ভায়ী ।। ১২ ।।
সহস্র বদন তুম্হৰো যশ গাৱে ।
অস কহি শ্রীপতি কণ্ঠ লগাবে ।। ১৩ ।।
সনকাদিক ব্রহ্মাদি মুনীশা ।
নাৰদ শাৰদ সহিত অহীশা ।। ১৪ ।।
যম কুবেৰ দিগপাল জহা তে ।
কবি কোবিদ কহি সকে কহা তে ।। ১৫ ।।
তুম উপকাৰ সুগ্রীবহি কীন্হা ।
ৰাম মিলায় ৰাজপদ দীন্হা ।। ১৬ ।।
তুম্হৰো মন্ত্ৰ বিভীষণ মানা ।
লংকেশ্বৰ ভয়ে সব জগ জানা ।। ১৭ ।।
যুগ সহস্র যোজন পৰ ভানূ ।
লীল্যো তাহি মধুৰ ফল জানূ ।। ১৮ ।।
প্রভু মুদ্রিকা মেলি মুখ মাহী ।
জলধি লাংঘি গয়ে অচৰজ নাহী ।। ১৯ ।।
দুর্গম কাজ জগত কে জেতে ।
সুগম অনুগ্রহ তুম্হৰে তেতে ।। ২০ ।।
ৰাম দুয়াৰে তুম ৰখৱাৰে |
হোত ন আজ্ঞা বিনু পৈসাৰে ।। ২১ ।।
সব সুখ লহে তুম্হাৰী শৰণা ।
তুম ৰক্ষক কাহূ কো ডৰ না ।। ২২ ।।
আপন তেজ সম্ভাৰো আপে ।
তীনো লোক হাক তে কাপে ।। ২৩ ।।
ভূত পিশাচ নিকট নহি আবে ।
মহাবীৰ জব নাম সুনাবে ।। ২৪ ।।
নাশে ৰোগ হৰে সব পীৰা ।
জপত নিৰন্তৰ হনুমত বীৰা ।। ২৫ ।।
সংকট সে হনুমান ছুড়াবে ।
মন ক্রম বচন ধ্যান জো লাবে ।। ২৬ ।।
সব পৰ ৰাম তপস্বী ৰাজা ।
তিনকে কাজ সকল তুম সাজা ।। ২৭ ।।
ঔৰ মনোৰথ জো কোয়ি লাবে ।
সোই অমিত জীবন ফল পাবে ।। ২৮ ।।
চাৰো যুগ পৰ্তাপ তুম্হাৰা ।
হ্যে প্রসিদ্ধ জগত উজিযাৰা ।। ২৯ ।।
সাধু সন্ত কে তুম ৰখৱাৰে ।
অসুৰ নিকংদন ৰাম দুলাৰে ।। ৩০ ।।
অষ্ঠসিদ্ধি নৌ নিধি কে দাতা ।
অস বৰ দীন জানকী মাতা ।। ৩১ ।।
ৰাম ৰসাযন তুম্হাৰে পাসা ।
সদা ৰহো ৰঘুপতি কে দাসা ।। ৩২ ।।
তুম্হাৰে ভজন ৰামকো পাৱে ।
জনম জনম কে দুখ বিসৰাৱে ।। ৩৩ ।।
অন্ত কাল ৰঘুপতি পুৰজায়ী ।
জহা জন্ম হৰিভক্ত কহায়ী ।। ৩৪ ।।
ঔৰ দেবতা চিত্ত ন ধৰয়ী ।
হনুমত সেই সর্ব সুখ কৰই ।৩৫
সংকট কটে মিটে সব পীৰা ।
জো সুমিৰে হনুমত বল বীৰা ।। ৩৬ ।।
জেয়্ জেয়্ জেয়্ হনুমান গোসায়ী
কৃপা কৰহু গুৰুদেৱ কী নায়ী ।। ৩৭ ।।
জো শত বাৰ পাঠ কৰ কোয়ী ।
ছূটহি বন্দি মহা সুখ হোয়ী ।। ৩৮ ।।
জো ইয়হ্ পড়ে হনুমান চালীসা ।
হোয়্ সিদ্ধি সাখী গৌৰীশা ।। ৩৯ ।।
তুলসীদাস সদা হৰি চেৰা ।
কীজ্যে নাথ হৃদয় মহা ডেৰা ।। ৪০ ।।
দোহা
পবন তনয সংকট হৰণ - মংগল মূৰতি ৰূপ ।
ৰাম লখন সীতা সহিত - হৃদয বসহু সুৰভূপ ।।
No comments:
Post a Comment