পানীযুঁৱলিত হাত তিয়াই
দিনৰ পিছত দিন ।
আঙুলিত খুটিয়াই
ক'ত যায় সেইবোৰ
লীলাৱতী, গৰ্ভৱতী মাছ ?
শুহি লৈ যায় নেকি
আঙুলিৰে বৈ যাব খোজা
নিমাওমাও
জয়াল সন্ধিয়া
এবুকু ।।
অন্ধকাৰ
মই মোক বহুদিন লগ পোৱা নাই
দিনে সিনে বাঢ়ি যায় পথৰ দুৰত্ব
কতনা যোজন, হজাৰ হাজাৰ যেন
এনে লাগে যেন -
স্তৰ স্তৰ
স্তৰৰ
পাছত
মই
অন্ধকাৰ আগ্নেয় গৰ্ভত !
অষ্টাঙ্গ মাটিত পৰি জুমি জুমি চাওঁ,
একোকে নেদেখোঁ,
নিৰন্ধ্ৰ এন্ধাৰ ।
কেৱল জানো যে মই ইয়াতেই
এইখিনিতেই এদিন আছিলোঁ -
এইবোৰ শিল , ধূলি, বাঘঢকা , ফুটুকাৰ ফুলে
মেলাহিকে ছাটি থোৱা বনৰ মাজত ।
ৰাতিৰ বাঁহী
ওৰেদিন বিভিন্ন কৰ্মব্যস্ততাত
মই শুই থাকোঁ ।
সাৰ পাওঁ, যেতিয়া চকু মুদো ৰাতি ।
আৰু গোটেই ৰাতি
শুকান হাড়ৰ স্তুপৰ মাজেদি সৰকি অহা
বাঁহীৰ এক কৰুণ সুৰ শুনোঁ ।।
শূন্য লগ্ন
বাটৰ কাষৰ আমন-জিমন মগনীয়াৰ দৰে
দিনবোৰৰ হাতলৈও মুখলৈ চাইছোঁ ।
বেলি পাটত বহিল ,
সন্ধিয়ালৈ
বেছি পৰ নাই ।
ছাই
ৰু ৰুৱাই পুৰিছে , শুনা নাই ?
চন্দন কাঠৰ জুই ।
মোৰ বুকুৰ কপোৰখন
গুচাই চোৱা -
এমুঠি ছাই ।
দুখৰ পাহাৰ
বুকুৰ
চুলি যেন সাকো ডালতে
দুখৰ পাহাৰটো ।
বালিত পোত যোৱা
নৈখনে বিনাইছে ।
বুকুৰ
ঠিক লাহি শিৰডালতে
দুখৰ পাহাৰটো ।
বালিত পোত যোৱা
নৈখনে বিনাইছে ।।
সংঘৰ্ষণ
মূৰত ভাগি পৰিছে আকাশ,
বুকু দি পৰিছো শিলত ।
গুহাৰ মাজত টিঙিৰি জ্বলিছিল -
শিলৰ বুকুত শিল ......... ।।
এনেকৈয়ে
ফুলৰ কলি এনেকৈয়ে সৰে
তৰুণ নদী এনেকৈয়ে মৰে -
নিৰ্বিকাৰৰ
ধূলিৰ ধূমুহা বলিলে ।
সোণালী ফিছাৰ মাছ
আন্ধাৰ জলাশয়টোত
কক্বকাই মৰিল
সোণালী ফিছাৰ মাছ
সি পানী কাটি গৈছিল
ফিছাৰে,
সি পানী কাটি গৈছিল
ফিছাৰে,
সি পানী কাটি গৈছিল
বুকুৰে -
এদিন তাৰ শীৰ্ণ কোৱাৰি ফালি
উবুৰি খাই পৰিল
সেই ভয়ঙ্কৰ সমুদ্ৰ -
একেখিনি পানী !
সি পানী খালে
পানীয়ে খালে -
সোণালী ফিছাৰ মাছ !
এজোপা গছ
মোক লৈ মোৰ যেন
কি বিপদ !
একেবাৰে ঠৰঙা
অভজা
এজোপা গছ ।
শিপাও নেযায় দুৰলৈ,
পাততো নপৰে
ৰ'দ,
ভাগিও নভগা
আজলমঠালি
মথ ।
কি বিপদ !
জৰাজীৰ্ণ
কতদিন হ'ল !
বুৰিলে ঘৰ,
উঁৱলে
শালৰ শিপা ।
ৰ'দ আহিবনে ?
থাকিব নে বাৰু
পচা জপাটোত
ৰ'দত
দিবলে'
কিবা !!
স্মৃতি
মই চকু মেলাৰ লগে লগেই
সিঁহত আহে ।
নেযায়গৈ ।
কোমল হাতবোৰৰে
পাছফালৰ পৰা দুচকু জপাই ধৰে
বুকুৱে পিঠিয়ে উঠি
মোক সাৱটি থাকে
অন্য একো কৰিবলৈ নিদিয়াকৈ ।
শেৱালিফুল কেঁচা ঘাঁহৰ বুকুলৈ
নামি যোৱাৰ দৰে
সিঁহতৰ আলফুল স্পৰ্শ
মোৰ তেজৰ গভীৰলৈ নামি যায় ,
চকুৰ টোপালেৰে সৈতে ময়ো নামি যাওঁ
আৰু দিনটো উমলি কটাই দিওঁ ।
কৰুণ প্ৰহৰ
কপউৰ ৰুণত ৰ লাগি ম্মোৰ ল'ৰালি
মোৰ যৌবন
পাকঘুৰণি খাই খাই
ওলমি ৰোৱা শুকান বতাহত ।
শেলুৱৈ ভৰা সেউজীয়া পুখুৰীটোৰ
থৰ পানীৰে নামি যোৱা ঘাটত
মোৰ বৰ্তমান ।
শিলত পৰি ফাটি যোৱা
পকা ফলৰ গোন্ধত
মোৰ স্বপ্ন -
তলত
মাটি
আছে নে ?
মাটি ?
দ্ৰৌপদী কবিতা
ReplyDelete