প্ৰভাতৰ বিহংগ কণ্ঠত শুনি নতুন দিনৰ গান,
এদিন হৃদয় মোৰ আকাশ-আকাশ হৈ গ'ল;
নীলোজ্জ্বল দিগন্তৰ ব্যাপ্তি য'ত,
হৰ্ষোলাস চিত্ত-ঔদাৰ্যৰ ।
পাছত,
এদিন শাৰদী ৰাতি আকৌ দেখিলোঁ,
কেঁচা হালধীয়া ৰং এটি জোন
আকাশত ওলমি আছিল ।
অনেক নক্ষত্ৰ স্বপ্ন, স্বপ্নৰ শিখাই পুৰি
সোণালী উজ্জ্বল হৈ ফুলিছিল তাত
য'ত মোৰ হৃদয় আকাশ-আকাশ হৈ গ'ল সেইদিন ।
এদিন আছিলোঁ ময়ো সূৰ্য কৰোজ্জ্বল এটি সৰু ঢৌ
এখনি নদীৰ ।
জীৱন নদীৰ পাৰ খলক লগাই
ময়ো মাতিছিলোঁ আহাঁ কোন কোন যোৱা
সময় অতিক্ৰান্ত মোৰ গতিপথ পৰিক্ৰমা
খেলি মেলি বহু ব্যস্ততাৰ,
হঠাৎ উফৰি গৈ নিজেই হেৰাই গ'লোঁ
ৰিক্ত যত উপকূল শুকান বালিত ।
এতিয়া কেৱল মাথোঁ হাহাকাৰ,
বতাহৰ বিষণ্ণ কান্দোন,
এতিয়া শুনিছো মই এটি সুৰ বেদনাৰ
দিনান্তৰ নীড়হাৰা বিহংগৰ নিসংগ আত্মাৰ ।
এতিয়া কেৱল মাথোঁ শুই আছে
বুকুত অসীম তৃষ্ণা পাৰৰ বালিত
এটি নীৰৱ প্ৰাৰ্থনা,
হে আকাশ,
মোৰ হৃদয় ডাৱৰ ডাৱৰ হৈ
বৰষুণ আহিব কেতিয়া ।
No comments:
Post a Comment