চকু মেলি থাকিলেও দেখোঁ অন্ধকাৰ
অন্ধকাৰৰ সেই প্ৰাচীন দেৱালত
বাধাপ্ৰাপ্ত মোৰ কণ্ঠ,
অনুচ্চাৰিত বেদনাত মই
চকুপানী টুকোঁ ।
দুহাত মেলি মাতোছোঁ তোমাক
হে সূৰ্য ধৰা দিয়া
কিন্তু
হাত মেলিয়েই দেখা পাওঁ
আকাশত ক'লীয়া মেঘৰ ঘনঘটা দুৰতে বিদূৰ সূৰ্য ।
সূৰ্য অস্ত যায়
নৰকৰ অন্ধগলিৰ সিপাৰত ।
অন্ধকাৰৰ সেই প্ৰাচীন দেৱালত
বাধাপ্ৰাপ্ত মোৰ কণ্ঠ,
অনুচ্চাৰিত বেদনাত মই
চকুপানী টুকোঁ ।
দুহাত মেলি মাতোছোঁ তোমাক
হে সূৰ্য ধৰা দিয়া
কিন্তু
হাত মেলিয়েই দেখা পাওঁ
আকাশত ক'লীয়া মেঘৰ ঘনঘটা দুৰতে বিদূৰ সূৰ্য ।
সূৰ্য অস্ত যায়
নৰকৰ অন্ধগলিৰ সিপাৰত ।
No comments:
Post a Comment