মৰমৰ ককাইদেউ, তুমি যে লিখিলা,
"ধন-মান, যশস্যা আৰু ক্ষমতাক লৈ
অথৱা,
সিঁহতৰ আশাত বলিয়া হৈ মানুহ জীয়াই
নথাকে । তেজস্ক্ৰিয় বৰষুণ আৰু
শস্যৰ পথাৰে ইংগিত নিদিয়ে,
মানুহক জীয়াই থাকে প্ৰীতি আৰু ভালপোৱা
মৰমৰ বুকুৰ মাজত ।"
জীয়াই থকাৰ, কি গভীৰ প্ৰতীতি
তোমাৰ ।
জ্ঞানৰ দুৱাৰ মেলি বিজ্ঞানৰ অভিযান ।
মানুহৰ বিপুল
কি বিৰাট সম্ভবনা,
কি মহান আশা দিলে বিজ্ঞানে
মানুহৰ জীৱনে জীৱনে । শান্তি আৰু প্ৰগতিৰ ।
(ফুলশয্যাৰ ৰাতি,
মৃত্যুৰ ভয়ত স্তব্ধ প্ৰাণৰ মমতা সানি,
কোনো এক অভিশপ্ত সুনিপুণ শিল্পীয়ে
গঢ়িছিল নিজ হাতে বাঘৰ মূৰতি
ৰুপ দিলে , প্ৰাণ দিলে , মৃত্যুৰে
ৰাখি গ'ল মধুমতী প্ৰেয়সীৰ প্ৰথম মিনতি ।)
হঠাৎ শুনিছোঁ আজি মৃত্যুৰ বাতৰি,
ব্যৰ্থতাৰ কৰুণ ক্ৰন্দন ।
(মৃত্যুমুখী সভ্যতাৰ, নিস্ফল প্ৰচেষ্টা ।
জীয়াই থকাৰ ।)
হয়তো হ'বও পাৰে সভ্যতাৰ নৱ অভিযান ।
বৰষুণ আহক নতুন,
আজি নুফুলিলে শস্য পথাৰত (অভাৱত পৃথিৱীত)
আশাৰ সপোন ঃ
অনাগত অন্তহীন কালৰ বুকুত,
মানুহৰ কেঁচাৰঙা তেজ আৰু ঘাম আৰু সুঠাম বাহুৰ
মৌচুমী পৰশ পাই,
শস্য শ্যামল হওক, হৈ ৰওক চিৰদিন
আমাৰ পৃথিৱী আৰু
আমাৰ মৰম ।
"ধন-মান, যশস্যা আৰু ক্ষমতাক লৈ
অথৱা,
সিঁহতৰ আশাত বলিয়া হৈ মানুহ জীয়াই
নথাকে । তেজস্ক্ৰিয় বৰষুণ আৰু
শস্যৰ পথাৰে ইংগিত নিদিয়ে,
মানুহক জীয়াই থাকে প্ৰীতি আৰু ভালপোৱা
মৰমৰ বুকুৰ মাজত ।"
জীয়াই থকাৰ, কি গভীৰ প্ৰতীতি
তোমাৰ ।
জ্ঞানৰ দুৱাৰ মেলি বিজ্ঞানৰ অভিযান ।
মানুহৰ বিপুল
কি বিৰাট সম্ভবনা,
কি মহান আশা দিলে বিজ্ঞানে
মানুহৰ জীৱনে জীৱনে । শান্তি আৰু প্ৰগতিৰ ।
(ফুলশয্যাৰ ৰাতি,
মৃত্যুৰ ভয়ত স্তব্ধ প্ৰাণৰ মমতা সানি,
কোনো এক অভিশপ্ত সুনিপুণ শিল্পীয়ে
গঢ়িছিল নিজ হাতে বাঘৰ মূৰতি
ৰুপ দিলে , প্ৰাণ দিলে , মৃত্যুৰে
ৰাখি গ'ল মধুমতী প্ৰেয়সীৰ প্ৰথম মিনতি ।)
হঠাৎ শুনিছোঁ আজি মৃত্যুৰ বাতৰি,
ব্যৰ্থতাৰ কৰুণ ক্ৰন্দন ।
(মৃত্যুমুখী সভ্যতাৰ, নিস্ফল প্ৰচেষ্টা ।
জীয়াই থকাৰ ।)
হয়তো হ'বও পাৰে সভ্যতাৰ নৱ অভিযান ।
বৰষুণ আহক নতুন,
আজি নুফুলিলে শস্য পথাৰত (অভাৱত পৃথিৱীত)
আশাৰ সপোন ঃ
অনাগত অন্তহীন কালৰ বুকুত,
মানুহৰ কেঁচাৰঙা তেজ আৰু ঘাম আৰু সুঠাম বাহুৰ
মৌচুমী পৰশ পাই,
শস্য শ্যামল হওক, হৈ ৰওক চিৰদিন
আমাৰ পৃথিৱী আৰু
আমাৰ মৰম ।
No comments:
Post a Comment