Chotaal - Poems of Ram Gogoi : চোতাল - ৰাম গগৈৰ কবিতা

এইখন ববনিত অলপ আগতে আহি
বহুত ল'ৰাই অনেক কোঢ়াল কৰি
ফুটবল খেলিছিল ।
সিহঁতৰ ভৰিৰ নখত লাগি ছিগি ছিগি গ'ল বন গুটি;
সেইবোৰ নাভাবিলে সেইজাক দুৰন্ত ল'ৰাই,
সিহঁত আহিল আৰু খেলাৰ শেষত
ঘৰাঘৰি গুচি গ'ল ।

এতিয়া নীৰৱ হোৱা এইখন বননিৰ
সেউজীয়া ঘাঁহৰ বুকুত শুই আছে সন্তৰ্পণে
বহুত টুকুৰা কথা, খেলি মেলি অনেক কোঢ়াল ।
এজাক দুৰন্ত ল'ৰা । সিহঁতৰ প্ৰাণৰ নিবিড় আনন্দ
আৰু অপাৰ হাঁহিৰে মুখৰিত

এইখন বননিৰ ইফালে সিফালে, এইবোৰ ৰঙা নীলা
সৰু সৰু জীয়াঁৰ পাখিত উৰা, গুণ গুণ এছাটি বতাহ ।
মোৰ মনে সাৰ পালে,
সৰু এটি গানৰ কলিৰ দৰে
কথা ক'লে বহুত পুৰণি কথা;
এইখন বননিৰ সেউজীয়া ঘাঁহৰ বুকুত
শুইছিল সন্তৰ্পণে বহুত টুকুৰা কথা,
অনেক কোঢ়াল, মোৰ নিবিড় আনন্দ,
সেইবোৰ সোণোৱালী জীৱন পুৱাৰ ।

এতিয়া আহিছে নামি দিগন্তত
ধীৰে ধীৰে অস্তগামী সূৰুযৰ বেদনা গধুৰ ছাঁয়া ,
এতিয়া ভাবিছোঁ মই
এতিয়া সময় মাথোঁ ভাবি ভাবি টোওপনি যোৱাৰ ।
সপোন সপোন লগা বিগত দিনৰ কথা
শুই থ'ক সংগোপনে সেউজীয়া ঘাঁহৰ বুকুত ,
এতিয়া কেৱল মোৰ মনত পৰিছে

এইখন চোতালৰ দুবৰিতে
হাড়ৰ কপনি তোলা কোনো এক মাঘৰ শীতত
অন্তিম নিশ্বাস থৈ গুচি যোৱা আইতাৰ কথা ।


No comments:

Post a Comment