Nirab bedanaa - Poems of Ram Gogoi - নীৰৱ বেদনা - ৰাম গগৈৰ কবিতা

দুটি আঙুলিৰ মোৰ
সৰু এটি টিলিকিত,
অকমানি শব্দ এটি
বতাহত মিলি যদি যায়;

বতাহত মিলি যদি যায়
মৰম চেনেহ আৰু যত ভালপোৱা
স্বজন বন্ধুৰ, তেনে
মিছা এই পোহৰৰ ৰূপৰ গৌৰৱ,
মিছা আৰু ঈশ্বৰৰ দান ।
আৰু আকাশৰ নীলা ।

মোৰ এই হৃদয়ৰ্গহীন গহ্বৰ ভেদি
হাহাকাৰ বেদনাৰ দক্ষিণ সমীৰ
আৰু কৰুণ কাতৰ এটি আৰ্তনাদ,
শেষ ক'ত, শেষ ক'ত
ধুমুহাৰ প্ৰলয় নিনাদ
আৰু আত্মগৰ্ব, কলোচাচ
কল্পনা বিলাস ।

মোৰ মন স্বপ্নৰ নীৰৱ নদীত
ধীৰে ধীৰে উটি ভাহি গুচি গ'ল
আকাশৰ কত জোন-নাও,
নীৰৱ নদীৰ স্বপ্ন
থাকি গ'ল অজিওতো
নীৰৱতা, নীৰৱতা হৈ ।

মিলি যদি যায় বতাহত
মিলি যাওক,
সৰু এটি টিলিকিৰ শব্দ হৈ
সময় গৰ্বৰ ধ্বনি,
আৰু দিন জ্বলে, সূৰ্য গলি যায়
সেই উদ্ধ্বত কামনা ,
সঁচা হৈ ৰওক মাথোঁ
অসীম বেদনা মোৰ হৃদয়ৰ নীৰৱতা
চিৰসত্য আনন্দৰ ৰূপ লৈ
চিৰকাল, চিৰদিন ।



No comments:

Post a Comment