Amrita Manthan - Poems of Ram Gogoi : অমৃত মন্থন - ৰাম গগৈৰ কবিতা

অমৃতবাণী বহুত শুনিলোঁ ।
সাম্য মৈত্ৰীৰ সমাজবাদৰ বহুত ধুনীয়া কথা ।
প্ৰতিৰক্ষাৰ নামত নতুন আইন ।
দেশ গঠনৰ দীঘলীয়া ইস্তাহাৰ ।
দিস্তা দিস্তা কাগজত মাথোঁ
শব্দৰ যাদু । ওস্তাদ খেলোৱাৰ ।

বহুত কথাই কোৱা ডাঙৰীয়া,
(নতুন নতুন মটৰ গাড়ীও ল'লা ।)
ঘিণ নেলাগেনে
বস্তুৰ দাম বান্ধি দিব নোৱাৰিলা ।
দুৰ্ণীতি আৰু ক'লা বজাৰত
নিজক বিক্ৰী কৰি
দেশসেৱকৰ ভূমিকা ল'লা ।
প্ৰতিৰক্ষাৰ নাম ল'বলৈ লাজো নোপোৱা হ'লা ।

মুক জনতাৰ কঁকাল ভাগিল ।
ধনী বেপাৰীৰ অত্যাচাৰত
গাৱলীয়া লখিমী বিবসনা হৈ
দুখ লজ্জাত আপোন ঘাতিনী হ'ল,
কুৰি বছৰীয়া চফল ডেকাৰ লক্ষ্য নোহোৱা হ'ল
অভাৱৰ জ্বালা - মৰণৰ জ্বালা
নিৰাশ এন্ধাৰে হৰি নিলে মনোবল ।
(দেখিও নেদেখা হ'লা ডাঙৰীয়া
দেখিও নেদেখা হ'লা
হেৰা ডাঙৰীয়া,
তুমি জানো দিনকণা !
সুবিধাৰ বাবে প্ৰয়োজন হ'লে
দলত্যাগ কৰি
ৰাজনীতিৰ নতুন পাশটি খেলা ।)
মিছা চকুপানী নেলাগে টুকিব
দুঃস্থজনৰ বাবে ।
নিতৌ বাঢ়িছে
আমোলাতন্ত্ৰৰ ভয়লগা বিষদাঁত ।
দোহাই আদৰ্শবাদ ।

হে নীলকণ্ঠ ৰুদ্ৰ জনতা,
স্বৰূপ ধৰা । তৃতীয় নয়ন খোলা ।
জ্বলাই দিয়া জ্বলাই দিয়া ।



No comments:

Post a Comment